Нема да платам
Организатор на настанот: Театар Комедија
Оваа духовита фарса е раскажана во форма на течна и жива нарација во рамките на едно прецизно и цврсто структуирана приказна која на претставата би и овозможила лесна комуникација со театарската публика. Сите ликови на поинаков начин се обидуваат да преживеат растргнати меѓу чесноста, правните закони и голата сиромаштија. Низ пргавата борба на ликовите во сурови услови која испливува низ крајно духовити ситуации, авторот ги поддржува оние најпотиштените.
Политичката фарса на Дарио Фо која за прв пат е изведена во 1974 е инспирирана од вистински случувања кои дошле како реакција на инфлацијата во Италија предизвикана од нафтената криза во седумдесеттите. Имено, осиромашените граѓани се спротивставиле на рецесијата со штрајкови и одбивале да ги платат новите повисоки цени за стоките и услугите. Доловувајќи еден ваков настан кога граѓаните влегле во маркетите и за земените намирници платиле онолку колку што можеле, авторот ни покажува две жени, Антонија и Маргарета, кои се обидуваат да ја сокријат наполу украдената стока од нивните чесни сопрузи, Џовани и Луиџи креирајќи лажна бременост.
Критиката упатена кон корумпираните политичари поради нивната алчност за збогатување на сметка на граѓаните овој пат е прикажана индиректно повеќе како реакција на работничката класа за таквото однесување. Дарио Фо во делото се осврнува кон поединечни судбини на два млади сиромашни брачни парови. Имено, Антонија и Маргарета веќе неколку месеци не можат да ја платат киријата ниту да го снабдат домаќинството со основните намирници. Додека Џовани и Луиџи, нивните сопрузи се на чекор пред загубата на нивните работни места во фабриката.
Наспроти осудата за одредена комплицирана општествена матрица, делото, како и сценската интерпретација, на идејно рамниште ја промовира пораката за изградба на свет кој ќе содржи повеќе хуманост, солидарност и братство во меѓучовечките односи. Оваа модерна претстава низ низа перипетии, метафори и пресврти тежнее да допре до широката публика промовирајќи позитивен поглед кон животот, а прикажувајќи ја борбата со секојдневните економски и социјални проблеми, претставата наместо кон очајување води кон хумор.